Yaklaşık iki yıl boyunca bir eskort olarak çalışmak bana hayat hakkında başka herhangi bir iş veya okul öğretmeninden daha fazlasını öğretti. En değerli hayat dersleri genellikle beklenmedik koşullar aracılığıyla öğretilir ve bir eskort olmak benim için bunu yaptı. Bir eskort olmak bana hayatta güçlü bir temeliniz yoksa her zaman başarısız olacağınızı öğretti. Herhangi bir miktarda başarıya ulaşmadan önce önce kendinize saygı duymalı ve kendinizi sevmelisiniz. Kendiniz için bir şey yarattığınızda başarısızlığın tüm sorumluluğunu üstlenmeli ve hem başarısızlığın hem de başarının size bağlı olduğunu anlamalısınız. Birçok yeni eskort gibi, kendimi finansal olarak güvende hissetmek için asla yeterince para kazanmadım. Seks işinde yeni nişimi bulmak, üretkenlik, başarı ve hayatım üzerinde kontrol sahibi olmanın yeni bir coşkulu hissiydi. Geceliği 100 dolara garsonluk yaptığım geçmişteki sefil işlerimle karşılaştırıldığında, seks işi sadece sert adamların cesaret edebileceği yasak bir boşluk gibi görünüyordu. Sürüyü takip etmenin sadece ortalama sonuçlar üreteceğini düşündüm, ancak kendi yolumu çizecek kadar kendime güvenmek devasa olabilirdi. Böylece sorunsuz bir şekilde tam zamanlı seks işine girdim. Her gün taze bir motivasyon kıvılcımıyla uyandığımda para gelmeye devam etti. Bu yaşam tarzında asla fazla rahat hissetmemeye yemin ettim ve yeni eskortlar için yorucu ve potansiyel olarak tehlikeli olsa da, bu işin gerçekten kolay olduğunu ve şikayet etme hakkım olmadığını söyledim. Şikayet etmek, hak sahibi ve nankör olduğum anlamına gelirdi! O yüksek parayı 7/24 kovalarken, müşterilerimin sınırlarımın yavaş yavaş aşılmasına izin verdim, son dakikada kaçan müşterilerime saçma sapan mesajlar gönderdim ve herhangi birinin bana dokunması fikrinden ürperdim.
Ama sonra düşündüm ki, ne olmuş yani? Ulaşmam gereken finansal hedeflerim vardı! Sürekli öfkeli ve küskün olsam da kimin umurunda. Daha önce hiç olmadığı kadar para kazanıyorum ve bu en iyi his! Başarılı olmak için fedakarlık yapmak zorundasın, değil mi? Bu yüzden yaptığım şey fedakarlıktı. Bir sürü hayvanı gibi, iki buçuk ay boyunca ihtiyaçlarımı, sınırlarımı ve huzurumu görmezden gelerek yürüdüm ta ki… kaçınılmaz olan gerçekleşene kadar. Korkunç tükenmişlik çöküşü. Bir hafta boyunca dairemde Netflix izleyerek ve kaygıyla dolu bir şekilde çöktüm. “Şimdi kendimle ne yapacağım?” diye düşündüm. Tüm enerjimi, dünyadaki her şeyi bir kez olsun mümkün kılan bu yeni bulduğum kariyere harcıyordum, bunda ne yanlış vardı? Ama yeni hayatımın heyecanı beni rahatsız etmeden kanepemde tek başıma otururken, karanlık düşünceler yeniden yüzeye çıktı.

“Hayatta sahip olduğum tek şey bu mu?”
“Zayıf, yalnız ve bencilsin.”
“Ben kimim?”

Düşünceler beni kemiriyordu ve zihnimin etrafına küçük utanç ve nefret tohumları ekiyordu. Dışarı çıkacak arkadaşlarım, zevk alacağım bir hobim veya seks işçiliği dışında herhangi bir şeye genel bir ilgim yoktu. Kimseyi umursamıyordum ve kimsenin de beni umursamasını istemiyordum. Bu kendini sabote eden fikirlerle başım dönüyordu, bu da işi çok daha çekici hale getiriyordu. Sonra dört veya beş gün sonra sıkıntı neredeyse dayanılmaz hale geldiğinde, kendimi tam hızla işe geri atıyordum. Çalışmayı bırakırsam sihirli dokunuşumu kaybedeceğim korkumun yanlış olduğunu kanıtlıyordum. Günlerimi bir ay daha başarıyla geçirirken, aynı olumsuz duygular geri döndü. Acılık, müşterilere karşı çok az sabır, sürekli içki, acınası derecede seyrek yeme alışkanlıkları, sürekli hareketli zihniyet. Hepsi beni yine yavaşlatıyordu. Hisler her seferinde biraz daha güçlü ve keskindi. İyileşmeden önce tekrar tekmelenen yumuşak bir morluk gibiydi. Bu yüzden tıpkı bir önceki ay gibi, yine tükenmişlik sendromuna kapıldım. Yeni kariyerimin heyecanını, hayatımdaki hiçbir şeyin umursamaya değer görünmemesi nedeniyle, asla kabul etmediğim eski sorunlardan dikkatimi dağıtmak için kullanıyordum. Seks işçiliği bana değer vereceğim bir şey verdi, ama aynı zamanda, giderek azalan özgüvenle karıştırılan zayıf bir kibir maskesi de yarattı. Kendimi nasıl seveceğimi veya kendime nasıl bakacağımı bilmediğim için perişandım. Hayatımın kontrolünü ele geçirmenin benim sorumluluğum olduğunu veya bunun büyük bir mesele olduğunu bile düşünmüyordum. Aniden gelen başarım, atmak istemediğim bir gurur ve sorumluluk tadı verdi. Başarısız olursam, bunun benim yaptığım şey olduğunu fark ettim.

Yaklaşık on ay boyunca bu çöküş ve yanma döngüsü kendini tekrarladı ve bir gün artık bittiğine karar verdim.

İçsel çalkantılarımı düzeltmek için bir değişiklik yapmam gerektiğini kabul etmem neredeyse bir yıllık zihinsel acı aldı. Yıllık finansal hedefimi aşmıştım, bu yüzden izin almak o kadar da mide bulandırıcı gelmiyordu. Ayrıca o noktada, seks işçiliğinde daha fazla zemin kazanmış ve deneyim kazanmıştım ve hareketli zihniyetimin artık gerekli olmadığını fark ettim. Haftada en az altı gün nasıl müşteri bulacağımı biliyordum ve sağlıklı bir tasarruf hesabı oluşturmuştum. Bir süre yaptığınız her şey gibi buna da alışıyorsunuz ve ilk heyecanınızı kaybediyorsunuz. Tamamen normal bir insan tepkisi ama benim için tamamen kabul edilemezdi. Keskinliğimi ve yeni bulduğum amaç duygusunu kaybettiğimi hissediyordum. O zayıf cephenin altında ne saklıydı? Acı verici, korkutucu ve utançla dolu olduğunu biliyordum. Randevulara hazırlanırken kendimi karanlık yerlere giderken buldum, her gece Lil’ Wayne’in “Mirror” şarkısını dinleyerek ağladım, kendimi boş bir insan kabuğu gibi hissettim, içip bundan dolayı suçluluk duydum, müşterilerimi sağda solda kovdum, en ufak bir pişmanlık duymadım. Titreyen bir migren gibi, eskort kariyerinden çok önce başlayan sorunları artık görmezden gelemedim. Sorunlarım, yaratmakla övündüğüm bir kariyeri ele geçiriyordu ve onları dindirmem gerekiyordu. Kim olduğum veya kendimi nasıl seveceğim konusunda hiçbir fikrim yoktu, kendimi zorlayacak bir yönüm veya tutkum yoktu. Hiçbir şeyin denemeye değmeyeceğine inanarak koruyucu bir felç halinde yaşıyordum çünkü hiçbir şey önemli değildi. Yatak odamda sefil bir şekilde oturup kendime “Hayatta ne istiyorum?” “Ben kimim?” “Neden bu kadar soğuk ve kalpsizim?” diye sordum. Cevap basitti, hiçbir fikrim yoktu. Kendimi nasıl seveceğim ve besleyeceğim konusunda o kadar bilgisizdim ki, seks işçiliğinin verdiği coşku bile solgun ruhumu artık kaldıramıyordu. Kendimden daha da nefret ediyordum. Eğer bir eskort olmak ışıltısını yitirdiyse, beni tekrar bu kadar canlı hissettirebilecek başka bir şeyin ne olduğunu hayal bile edemiyordum. Her şey aniden ulaşılmaz hissettirdi. Kendimi sıkışmış, savunmasız ve güçsüz hissettim. Birkaç ay önce her şeye sahip olduğumu düşünerek gururla zirvede oturuyordum, ama şimdi sadece konfor için değerli paramla yüz üstü düşüyordum. Bu kadar maddeci olduğum için kendimi aptal gibi hissediyordum ve kendimden nefret ediyordum. Bu, kızlara özgü şeylerle alay eden ve herkese büyüdüğünde sadece insanlara yardım etmek istediğini söyleyen küçük kız değildi.

Bu kadar soğuk ve bencil bir insan olduğuma inanamıyordum.

Seks işçiliğini bırakmayı anladıktan sonra, yılın son buluşmasını planladım ve yeni başlangıcımı temsil etmesi için bilerek tamamen beyaz giydim. Sonraki iki ayı kesinlikle hiçbir şey yapmadan geçirdim ve kendi dehşetime rağmen, bununla biraz rahatladım. Tembelliğe kurban gitme ve dolandırıcı zihniyetimi sonsuza dek kaybetme konusundaki sürekli endişelerimi görmezden geldim. Yeni gerçekliğimi benimsemeye ve geçmişteki eskort kişiliğimi bırakmaya devam ettikçe, can sıkıntısı o kadar da tehdit edici hissettirmeyi bıraktı. Harcadığım her çeyreği saymak yerine, sadece istediğim için boş zaman aktivitelerine para harcamaya başladım. Okumak istediğim kitapları görmezden gelmek yerine, onlardan zevk aldım. İçkim haftada bire düşmüştü ve hayatımın kontrolünü yeniden ele alıyordum. Haftalar geçtikçe içimde bir güç hissettim. Ailemden kaçınmayı bıraktım ve onlarla bağ kurmaya başladım, tüm zaman boyunca onların varlığından kaçmak için can atmıyordum. En mükemmel şehirdeki en mükemmel daireye taşınmıştım ve hatta biriyle arkadaşlığımı yeniden canlandırmıştım! Kendimi her zamankinden daha kaygısız ve hafif hissediyordum. Yeni bulduğum tüm pozitifliğime rağmen, aynı cevapsız sorular hala üzerimde asılı duruyordu. Geleceğimin ne getireceği benim için hala bir gizemdi, ancak artık bu kadar yoğun bir kaygıyla bağlantılı değildi. Dünyaya bakış açım da değişmeye başladı. Artık dünya acımasız ve bana zarar vermek isteyen tehlikeli insanlarla dolu görünmüyordu, açık ve olasılıklarla dolu görünüyordu. Bundan sonra ne yapmak istediğime karar vermek bana kalmıştı. Bir kez olsun yere serildim ve duygusal zırhımın çelik katmanı düştü. Bazen o eski zırhı özlüyorum, ancak şimdi düşündüğüm kadar zor olmadığını fark ediyorum. İki ay boyunca kendimle baş başa oturmaya karar vermeden önce, sürekli kaygı içindeydim ve bir güç damlası için işe tutunuyordum. İnsanlara hızlı tepki veriyordum çünkü anda olmak çok korkutucu geliyordu, insanların gözlerinin içine bakmıyordum ve bazı müşteriler özgüven eksikliğimi anlayıp itiraf etmek istediğimden daha fazla kez benden faydalanıyorlardı.

İki aylık teselli ve kendimi kabullenmenin ardından seks işçiliğine geri dönmeye karar verdim.

Yeni reklamlarım için bir fotoğraf çekimi yaptırdım, müşterilerime karşı daha sabırlı ve güvenilir oldum, buluşmalarda daha sofistike kıyafetler giydim ve hatta özür dilemeden ücretlerimi artırdım! İşten ayrılmadan önce her zaman pazarlıkçılara boyun eğerdim. Daha yüksek ücretler, aklımda daha az müşteri anlamına geliyordu ve sakatlanmış gerçekliğimden kaçmak için bu sürekli uyarıma ihtiyacım vardı. Artık insanları görmek için bu kadar çaresiz hissetmiyordum, aslında her şeyin yoluna gireceğine güveniyordum. Gece geç saatlerde son dakika bir çağrı alırsam, iyi bir gece uykusu istediğim için gitmezdim. İşime köle olmayı bıraktım ve kendi ihtiyaçlarımı korumaya odaklandım. Sonuç olarak, müşterilerimle daha fazla meşgul ve rahat oldum. Buz gibi kalbim çözülüyordu ve doğal olarak daha iyi müşteriler çekiyor ve onları tutuyordum. Bu yeni halimi sevdim. Bu yeni ben, saygıyı hak ettiğimi anladı ve iyiliğimi geri ödeyemeyen herkes için üzüldü, eskisi gibi utanç tarafından yutulmadı. Aylık para hedefime ulaştığımda kendime yavaşlama izni verdim. Yavaş ve istikrarlı bir şekilde yarışın kazanıldığını fark ettim ve arzuladığım başarı bir sprint değil. Sonuç olarak, üst düzey bir eskort olarak yolculuğum bana aksi takdirde asla öğrenemeyeceğim birçok ders öğretti. Bağımsız eskortların çoğu, neden her zaman başkalarını dinlemeliyiz ki diye, akıntıya karşı giden liderlerdir. Bir lider olarak daha fazla sorumluluk taşırsınız, bu ilk başta göz korkutucu görünebilir ama aynı zamanda inanılmaz derecede ödüllendiricidir. Geleceğim uğruna kargaşamı çözme sorumluluğum olduğunu fark etmek, öğrendiğim en alçakgönüllü ve değerli hayat derslerinden biriydi. Çünkü zayıf bir temele inşa edilen her şey kaçınılmaz olarak çökecektir. Bugüne kadar hayat ve iş arasındaki sınırlarıma değer veriyorum, keyif aldığım gerçek hobilerim var, sağlığıma değer veriyorum ve bir gayrimenkul yatırımcısı olarak gelecekteki hedeflerimi tam önümde görüyorum. Hayatta, bir şeyi nasıl yaptığınızın, her şeyi nasıl yaptığınızı hatırlayın. Açmayı reddettiğiniz o kapıyı yıkın ve aksi takdirde sizi kaçırabileceğiniz yepyeni bir olasılıklar alemini keşfedeceksiniz.